Tapaailaai sanchai chha?

Namaste!

Zoals jullie zien zijn wij al vrolijk Nepali aan het oefenen. We hebben inmiddels 3 taallessen gehad en hebben overmorgen onze 4e les. Met drie uur per week privéles gaan we best snel vooruit, maar het blijft lastig bijhouden als je wilt oefenen terwijl je hoofd soms al zo vol zit van al je ervaringen uit het ziekenhuis!

Wow, we hebben weer een hoop gezien en beleefd deze week...Van de meest heftige brandwonden op de burn unit, tot verafgelegen dorpjes met het community health programma van het ziekenhuis en een bevalling vandaag op de maternity ward.

We zijn woensdag met een arts en een aantal gespecialiseerde verpleegkundigen naar een dorpje ten westen van Tansen gereden. Op het begin was dat redelijk te doen, maar na ongeveer een uur rijden werden de wegen wel erg hobbelig en smal, tot we op een punt een tegenligger tegen kwamen waar het echt onmogelijk was elkaar te passeren. Nadat de beide chauffeurs bijna een half uur met elkaar hebben gekletst (het ging er erg vriendelijk aan toe) besloot onze chauffeur maar achteruit te rijden, terwijl wij even onze benen strekten en lekker van het uitzicht genoten. Toen we eindelijk aankwamen werden we in het dorpje eerst verwelkomt met een enorm bord eten waarna de kinderen van het dorp door de arts en verpleegkundigen werden onderzocht. Een soort schoolarts zeg maar. Heel leuk en leerzaam om het mee te maken. De arts die mee was heeft ons echt heel erg geholpen door te vertalen en uit te leggen wat ze doet. De dag liep nogal uit en het werd al donker terwijl we terugreden. Mijnske had het even niet zo, want ze werd nogal wagenziek...alles is binnengebleven gelukkig…best vervelend als je weet dat de rit zo’n 2,5 uur duurt.

Gisteren een dagje op de pediatric ward, oftewel de kinderafdeling en na afloop een klinische les van een Canadese verpleegkundige.
Op de afdeling verdeeld in surgical en medical hebben we heel wat patientjes gezien. Een vertrouwd geluid op de afdeling is hier en daar gehuil. Soms zo sneu om zo'n kinderkoppie te zien wat dan al heel wat te verduren heeft. Wat wel heel leuk was, is dat ik op deze afdeling voor het eerst een infuus heb geprikt! Er kwam een heel flink jochie binnen die bijna zonder een kik te geven mij een venflon liet inbrengen. Maar ik vond het erg leuk, het ging in een keer goed!

Vandaag zijn we op de maternity ward geweest, verloskunde, moeder en kind, bevallingen enzo. Ik (Arjen) ben daar wel een beetje een vreemde eend in de bijt, ze zijn echt totaal niet gewend dat er mannelijke verpleegkundigen werken en al helemaal niet op de maternity ward. Ik verwachtte het dan ook niet de meest interessante afdeling te vinden, maar het ik vond het verrassend leuk. We hebben een bevalling gezien (voor Mijnske haar tweede al) en mochten zelfs gelijk assisteren, naja mochten, het was meer omdat de andere verpleegkundigen druk waren. Zonder enige uitleg kreeg Mijnske het kind in handen direct nadat het geboren was, navelstreng nog intact. Ze deed het echt goed! De bevalling duurde best lang, ze stonden op het punt de vacuümpomp te voorschijn te halen, moest ik toch wel even denken aan jou Fen, jij bent bijna aan de beurt…je weet al wat het is natuurlijk, maar voor mij was het de eerste keer live, ik wens je heel veel sterkte!!!

We zijn vandaag uitgenodigd om met sister Beth, een Amerikaanse long-termer hier en haar vrienden die op bezoek zijn naar Pokhara te gaan. Een stad ten noorden van Tansen aan de voet van het hooggebergte. Ze zou ons meenemen naar een lepra ziekenhuis (misschien bekend van EO Metterdaad voor deze of gene) en in een boottocht daar het meer op (schijnt een heel groot mooi meer te zijn omringd door bergen en ze wilde ook nog een korte trek naar de bergen maken. Het is nog niet zeker wanneer, we moeten ook even wat regelen met stagedagen ruilen o.i.d. maar het lijkt ons echt geweldig!

Bij jullie gebeurd er ook van alles zeg. Mijnske en ik hebben regelmatig contact met het thuisfront. Leuk om ook jullie te volgen vanuit hier. Bedankt voor alle volgelingen die we hier hebben.

Ik las dat bij mijn familie zelfs al wordt nagedacht over lootjes trekken met Sinterklaas…Wel apart om dan hier te zijn, terwijl jullie sinterklaas vieren...zo'n feest past hier echt niet, het is echt zooo Hollands! Hier feesten is gewoon met de hele familie en al je vrienden lekker te gaan eten...en evt. voor de gelegenheid nog een of ander dier te slachten ofzo...

Anyway, ik stop er mee voor nu. We gaan snel weer wat foto’s uploaden, ik heb er weer een paar gemaakt. Jullie zien ze wel verschijnen!

De groetjes,

Mijnske en Arjen